De klok uit het oudershuis. Van het merk Kienzle, een cadeau dat mijn ouders ter gelegenheid van hun huwelijk kregen. Hieraan kleven vele herinneringen, zoals het opwindritueel, waarbij mijn moeder op de stoel klom om het uurwerk op te winden, dat gebeurde eens per week. Verder de venijnige tikken, die op je zenuwen konden werken wanneer ik zat wachten in de keuken om een uitbrander van mijn vader te ontvangen wegens niet geoorloofde activiteiten. Het heeft lang geduurd om de klok weer in werkende toestand te krijgen, maar het is gelukt. Een kundige klokkenmaker uit Hengelo (Ov.) heeft het gepresteerd het uurwerk in oude glorie te herstellen. Een eerder gedaan voorstel, om het uurwerk door een elektrisch loopwerk te vervangen, kon geen genade vinden in de ogen van de vrouw des huizes. En achteraf, terecht natuurlijk. Het kost wel wat meer, maar over een paar jaar is er helemaal niemand die een dergelijke klok kan repareren. Dan maar een paar Euro's meer betaald. De klok hoeft maar eens per week te worden opgewonden. Nadat dit gedaan is loopt hij in het begin wat achter en als de veer bijna afgelopen is, loopt het uurwerk wat voor. Dus elke dag even een kleine correctie. Wij zijn met de radio-klokken ook wel heel erg verwend. En het korte, venijnige tikken kan geen enkel modern uurwerk nadoen.
Het klokje op een lichte achtergrond.
De achterkant, achter het schuifje zit de "snelheidsregelaar".
Het zelfde klokje op een donkere achtergrond.
Hier is de veer te zien. Ja, hoe krijg je zoiets weer voor elkaar? De klokkenmaker uit Hengelo dus.... Mooi stukje werk.