De telefooncentrale BD-71,
van Amerikaanse afkomst. Dit apparaat werd echter ook
in het Nederlandse leger gebruikt.
Dit exemplaar stamt uit
1943 en kan zes lijnen bedienen. De antischimmelbehandeling heeft nog in 1956 plaats gevonden.
Het lijkt er op dat dit exemplaar in dienst is geweest bij een brandstof-depot met brandweer-voorzieningen.
De zes doorverbindings-snoeren hangen naar beneden en de hoofdtelefoon met microfoon,
is aan de linkerzijde te zien.
Het complete geval.
Typeplaatje , Stromberg-Carlson Tel MFG. Co heeft hem in 1943 gemaakt.
De zes lijneenheden van
het type EE-2-C zijn hier te zien met de val-klepjes. Zo'n klepje wordt geactiveerd
door aan de, met de unit verbonden, telefoon te zwengelen, dan valt het klepje
en gaat een zoemer aan.
De valklepjes.
De hele kast weegt ca. 22 kg en kan met een draagriem aan de schouder gehangen
worden. (Arme drager)
Aan de onderkant zijn de vier poten ingeklapt opgeborgen. Door een knopje in te drukken en een grendel te verschuiven kunnen ze
uitgeklapt worden.
De achterkant met beide klepjes open.
Aan de achterzijde worden de lijnen aangesloten, zes maal twee aansluitingen. De drie overige zijn voor aarde en test-doeleinden.
Dit paneel toont ook de
twee duplex-spoelen voor lijn 1 en 2. Dit schijnen een soort scheidings-trafo's
te zijn, die beletten, dat door de vijand onder hoogspanning gezette lijnen,
schade berokkenen aan
de centrale of het personeel. De vijand schrikt ook voor dit soort middelen
ook niet terug.
Onder in de kast het batterijcompartiment voor de zes dikke baby-cellen.
\Deksel van het batterijcompartiment.
De hoofd-telefoon en microfoon voor de operator.
Het schema, is er typisch een uit de telefoontechniek, je vindt ze ook zo getekend in onze oude PTT-toestellen.
De centrale kon ook parallel
geschakeld worden met een extra BD-71 of BD-72 ( 12 lijns ) zodat
het totaal aantal lijnen op 12 resp. 18 kwam.
Voor de echte liefhebbers, het manual TM-11-330, let op, het is wel 65 MB groot.